บทที่ 348

กว่าที่เร็ตต์จะเดินออกจากประตูเหล็กขึ้นสนิมของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เลอรอยก็กระทืบเท้าแล้วสบถออกมา “โธ่เว้ย ไอ้สารเลว ไอ้ชั่ว ไอ้ระยำเอ๊ย...!”

“เก็บไว้พูดตอนจับเขาได้ดีกว่า” เคลวินกล่าวพลางละสายตากลับมา “ตอนนี้มาสนใจงานตรงหน้ากันก่อน”

เคลวินตะโกนสั่งการ เพื่อนร่วมงานที่สถานีตำรวจก็เคลื่อนไหวทันที ไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ